Dit artikel uit 2007 is niet eerder gepubliceerd.
(in verband met mogelijke auteursrechten heb ik hier geen foto van Toon Hermans geplaatst, maar een foto van de Gemma kapel uit zijn geliefde woonplaats Sittard)
Je hoeft geen groot artiest te zijn om een grote kunstenaar te kunnen zijn. Sommige cabaretiers, zangers en schrijvers schrijven prachtige lyrische teksten, waarvan de schoonheid je omhelst. Het gros, echter, rijmelt er maar wat op los. Maar de boodschap zit niet altijd in de tekstuele fijnproeverij. Er zijn er ook die hun innerlijke drang wat stuntelig in woorden proberen te vangen, maar in feite hun innerlijke boodschap ‘leven’ en eigenlijk zonder woorden toe zouden kunnen. Één van deze lotussen die uit de taalmodder omhoog bloeit, is Toon Hermans, ‘s Limburgs meest bekende en geliefde cabaretier. Zijn liedjes lopen ritmisch niet allemaal even lekker en de zinnen zijn onbeholpen als geschreven met het rijmwoordenboek op schoot. Toch raakt er iets in wat hij probeert over te brengen. Zijn liedjes gaan vrijwel zonder uitzondering over de liefde, maar welk (pop)lied gaat daar niet over? Hoe klungelig de teksten ook mogen zijn, Toon was niet voor niets zo populair. Zijn kracht zat ‘em niet in wat hij schreef, maar in wat hij was. Toon schreef over de liefde, maar vooral … hij leefde de liefde. In zijn woorden, in zijn stem, in zijn hele houding leefde hij de liefde, was hij de liefde in zoverre hij die kon behappen. Die man leefde voor de liefde en vanuit de liefde en dat is iets wat vrijwel geen collega-cabaretier, zanger of schrijver hem kan nazeggen. Liefde zijn is de Kunst van het leven en dat is wat de artiest van de kunstenaar onderscheidt.
Zelfkennis
Ik vermoed dat Toon Hermans van zichzelf ook wel wist dat hij niet ’s Neerlands next top taalwonder was, maar het heeft hem er niet van weerhouden om te doen waarvoor hij hier op aarde gekomen was. En dat is waar hij mij tot voorbeeld kan zijn. Toon is het podium op gegaan en heeft zijn ding gedaan, zich volledig bewust van zijn beperkingen, maar zich ook bewust van zijn levensdoel. Het zou me verbazen als hij zich er niet bewust van was, hoe hij door de kritische en jaloerse collegae bejegend zou worden. Hem aanvallen op zijn simpele teksten is een schot voor open doel. Maar zijn liefde voor de liefde dreef hem tot waar hij eigenlijk niet reiken kon. Ergens diep van binnen heeft hij geweten dat hij dit ‘moest’ doen, het leven vanuit een hemelse vonk waarvan het aardse de ware aard niet kan doorzien noch doorvoelen. Maar zij die open stonden, zij die voelden, hebben zijn boodschap begrepen, bewust of onbewust. Toon raakte niet alleen aan de verdrongen onderbuikgevoelens zich uitend in nostalgie en sentimentaliteit, maar hij raakte ook aan het diepere gevoel van het hart. Deze zachte aanraking van het hart, was de grote gift die hij ruimhartig uitdeelde en die door velen niet op waarde kon worden geschat zoals parels voor zwijnen geen waarde hebben. Zijn leven was een aanraking en een boodschap: de aanraking van het hart en de boodschap dat je vanuit dat hart kunt leven, hoe beperkt je middelen ook zijn. Niemand kan jou beletten vanuit je Essentie te leven, alleen jijzelf.
Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe blogs?
Klik dan op onderstaande link en je krijgt een mail zo gauw er een nieuwe blog is gepost.
[activecampaign form=1]
Publicaties
Dit artikel is eerder gepubliceerd in een vakblad of e-zine. De categorie ‘publicaties in vakbladen en e-zines’ vormt een historisch archief en is ook zo bedoeld. De inhoud weerspiegelt waar ik toen stond (zie blad en datum bovenaan het artikel) en het hoeft niet noodzakelijk mijn huidige visie te weerspiegelen. Ik ben sindsdien immers ook weer een stuk verder in mijn ontwikkeling.
0 Reacties