De afgelopen tijd zat ik zelf niet zo lekker in mijn vel. Veel pijn en onrust in mijn lijf, veel negatieve gedachten. Meestal houd ik dat voor me of trek me juist terug, maar deze keer vertelde ik voor de verandering eens hoe ik me voelde en ook wat voor negatieve gedachten ik over mezelf had. Haar reactie was heel lief. Ik kon (wilde) dat echter niet echt toelaten en zei dat ook tegen haar. Toen herinnerde ze mij aan de metanoia die ik haar eens gestuurd had: never alone when alone.
Toen ik destijds met de metanoia werkte had ik deze uitgelegd als dat God altijd bij me is, ook wanneer ik me alleen voel. God in de betekenis van toch iets buiten me, een steunende kracht, een steunende liefde. Een liefde en steun die dan wel binnen in me zat, maar toch iets waar ik bewust contact mee moest maken om hem te kunnen voelen. Dus eigenlijk toch iets dat als het ware niet een integraal onderdeel van mezelf is.
Nu ze mij aan de metanoia herinnerde, besefte ik ineens dat die Goddelijke aanwezigheid helemaal niet een ver weg iets is, dat het helemaal niet een hogere macht is die ik bij de gratie gods mag aanroepen. Welnee. Die Goddelijk zit gewoon in een vriendin die me wil helpen als ik me niet lekker voel. Die Goddelijkheid zit gewoon in de buurvrouw die, zoals in (oude) Nederlandse series, met een pannetje soep komt aanwandelen. Die Goddelijkheid zit in mijn dochter die een tekening voor me maakt of met me wil stoeien of bij me op schoot komt zitten. Die Goddelijkheid zit in mijn moeder die even belt voor een babbeltje. De Goddelijkheid zit in mezelf die in een impuls iemand een kaartje stuurt.
Never alone when alone betekent dat ik me maar hoef open te stellen voor de gebaren die de mensen om me heen naar me maken. God is continue aanwezig, overal om me heen. Je hebt daar eigenlijk geen afzondering, geen meditaties, geen mantra’s en dergelijke voor nodig. Je hoeft je alleen maar open te stellen en binnen te laten komen wat anderen je aanbieden. Juist iemand die helemaal niet met meditatie en spiritualiteit bezig is, heeft mij het Licht laten zien: ‘ik maak mezelf eenzaam, niemand anders’. Ik ben dus helemaal niet alleen, dat denk ik alleen maar.
Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe blogs?
Klik dan op onderstaande link (daarmee geef je toestemming dat deze gegevens worden opgeslagen).
[activecampaign form=1]
Publicaties
Dit artikel is eerder gepubliceerd in een vakblad of e-zine. De categorie ‘publicaties in vakbladen en e-zines’ vormt een historisch archief en is ook zo bedoeld. De inhoud weerspiegelt waar ik toen stond (zie blad en datum bovenaan het artikel) en het hoeft niet noodzakelijk mijn huidige visie te weerspiegelen. Ik ben sindsdien immers ook weer een stuk verder in mijn ontwikkeling.
0 Reacties