Er is alleen NU

Dit artikel uit 2006 is niet eerder gepubliceerd.

 

Ik heb nogal eens de neiging om dingen voor me uit te schuiven, zeker moeilijke dingen. Het hoort bij mijn karaktertype, maar ik denk dat de meeste mensen dit fenomeen wel in meer of mindere mate kennen. Bij time management is één van de basisprincipes om nu te bepalen wat je met een binnenkomend(e) opdracht, poststuk, e-mail of andersoortige informatie wilt doen: verwijder het nu, lees het nu, delegeer het nu, archiveer het nu, plan het nu in. De centrale boodschap:

stapel het niet op voor later zodat je die stapel later weer tig keer door moet lopen, maar doe er nu iets mee zodat je je ‘mind’ kunt legen.

Op zich lijkt dit niet meer dan een praktische manier om effectiever met je tijd (en ruimte) om te gaan, maar er zit wel degelijk een dieper principe achter (al dan niet bewust).

 

 

Bij nacht en ontij

Ik probeer al een tijdje een band met iemand los te laten en ik zie dat het zinloos is om vast te blijven houden, ik zie hoe het me tegen houdt in mijn ontwikkeling, maar ik zie ook dat dit komt doordat die band raakt aan mijn oer-pijn en dat dat de reden is dat ik niet los wil laten: ik wil die pijn niet herbeleven, ook al weet ik dat dat de enige weg tot genezing is. Ik loop er al een paar weken over te tobben hoe ik deze band op zodanige manier los kan laten dat ook mijn innerlijke kind, dat zich nog gedeeltelijk in mijn onderbewuste bevindt, er mee akkoord kan gaan en er mee op houdt om op allerlei ‘sneaky’ manieren toch aan die band vast te blijven houden. Alleen rationeel beslissen is niet voldoende.

Straks

Ik word ’s nachts, zo rond een uur of 5, wakker en ik voel me verdrietig, verdrietig over de verloren gegane band, over dat wat was en niet meer is. Terwijl ik nog half in de astrale wereld rond zweef, besef ik ineens wat ik kan doen om die band los te laten. Ik maak een mentale aantekening dat ik dit morgen moet gaan doen (‘vooral niet vergeten!’) en draai me om om verder te slapen. Mijn gedachten gaan hun eigen, ongestuurde gang en ik bedenk half sluimerend dat ik er ’s middags mee aan de slag kan, dat er eigenlijk wel een ritueel bij past, dat ik de kamer voor dat ritueel kan klaar maken door middel van wierook en kaarsjes, dat ik ’s ochtends direct na het ontbijt niet zo’n zin heb in dit soort dingen, dat het er dan niet de goede tijd voor is, ik vraag me af of ik nog andere dingen moet doen vandaag, dat het vaak moeilijk is om een paar uur later een gevoel terug te roepen en er alsnog mee aan de slag te gaan … Dan dringt er zich een inzicht aan me op:

‘er is geen juiste tijd voor dingen, er is alleen NU, NU is de enige juiste tijd’:

NU

NU voel ik dat verdriet, NU kan ik er iets mee doen en straks, als (kleine) ik er klaar voor ben, is het sterke gevoel dat ik nu ervaar er niet meer, hooguit een flauw aftreksel er van. De ‘ja, maar’-en volgen in rap tempo: ‘ja, maar ik lig nog zo lekker’, ‘ja, maar wie gaat dat nou midden in de nacht zitten doen’, ‘ja, maar als ik te weinig slaap voel ik me straks weer onzeker’. De strijd tussen mijn innerlijke impuls en mijn persoonlijkheid gaat nog een poosje door. Het wordt me steeds helderder dat NU het moment is en dat ik alleen maar uitvluchten lig te verzinnen om er niet uit te hoeven komen. Ik sta op, zet thee, steek kaarsjes en wierook aan en ‘do my thing’.

Hier-en-nu

Elke Spirituele Leraar benadrukt het leven in het ‘hier-en-nu’. Dit weten is één ding, het ervaren is een ander. Het zijn momenten als dit die spirituele principes tot leven brengen, momenten waarop je gaat ervaren dat het niet slechts om ideeën gaat, maar dat het Waarheden zijn; het gaat ‘leven’ en wordt van een rationeel weten tot een innerlijk Weten. Ik noem dit zelf ‘inzichten’.

Een ‘inzicht’ verschilt van een gedachte, doordat het ‘doorleefd’ is, denken en gevoel zijn bij elkaar gekomen, het kwartje is gevallen.

Nog weken er na, komt dit ‘inzicht’ bij me terug en word ik er aan herinnerd dat er geen ‘right time’ is, dan uitstellen niet werkt, dat alleen het ‘hier-en-nu’ telt, dat dit moment bepalend is. Ook uitstellen is een keuze in het ‘hier-en-nu’ en die keuze bepaalt mijn toekomst. Ik ben er dankbaar voor dat de kosmos me even aangeraakt heeft en me voor een moment even zijn ware aard heeft laten aanschouwen.

Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe blogs?

Klik dan op onderstaande link en je krijgt een mail zo gauw er een nieuwe blog is gepost.

[activecampaign form=1]

Publicaties

Dit artikel is eerder gepubliceerd in een vakblad of e-zine. De categorie ‘publicaties in vakbladen en e-zines’ vormt een historisch archief en is ook zo bedoeld. De inhoud weerspiegelt waar ik toen stond (zie blad en datum bovenaan het artikel) en het hoeft niet noodzakelijk mijn huidige visie te weerspiegelen. Ik ben sindsdien immers ook weer een stuk verder in mijn ontwikkeling.